Του Χρήστου Ζ. Σταύρου, Επίτιμου Προέδρου Πολιτιστικού Συλλόγου.
Είναι ο κατάλληλος καιρός πιστεύω να κάνουμε μια σύντομη αναφορά και ανασκόπηση στα του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, για... τις δραστηριότητες και τις εκδηλώσεις που έλαβαν και λαμβάνουν χώρα στο χωριό μας, που δυστυχώς τελευταία καταγράφηκε μια δυσλειτουργία στο Διοικητικό Συμβούλιο με αποτέλεσμα να προσφύγει σε έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών στην πλατεία της Ροδαυγής, για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα και μήπως αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Ένταση, δυσκολία στην επικοινωνία, ομαδικές παραιτήσεις, λάθος χειρισμοί και παραλείψεις, προφανώς είτε από άγνοια, ή από αμέλεια, ή από απερισκεψία. Πρωτόγνωρα πράγματα αυτά για τα σαράντα πέντε χρόνια λειτουργίας του Συλλόγου και το χωριό μας. Όλα αυτά δημιούργησαν θυμό και πίκρα στους συγχωριανούς μας για ότι συμβαίνει σήμερα στον Πολιτιστικό Σύλλογο και οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε, γιατί όλα αυτά; Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Σύλλογος μας έφτασε πολύ ψηλά, λειτουργούσε ως πρότυπο οργάνωσης και εθελοντισμού, έφτασε στην ακμή και δεν μπόρεσε να κρατηθεί εκεί ψηλά και οδηγούμαστε τώρα στην παρακμή και σε μεγάλο προβληματισμό. Ποιός, ή ποιοί, θα μπορέσουν να <<σηκώσουν πάλι πλάτη>> για να ξανανεβάσουν τον Σύλλογο ψηλά εκεί που ήταν και ακόμη παραπάνω;
Θα αναφέρω κατά πρώτον μερικές σκέψεις από τη γιορτή κάστανου, γιατί αυτή έφερε μεγάλη τριβή τόσο στα μέλη του Δ.Σ. όσο και στα μέλη και τους εθελοντές του Συλλόγου κατά την έκτακτη Γεν. Συνέλευση της 9ης Μαρτίου στην πλατεία του χωριού. Η γιορτή κάστανου και τσίπουρου, όπως βαπτίστηκε στην αρχή, από το 2009 έγινε θεσμός και ο κόσμος την έχει αγκαλιάσει. Ο σκοπός της γιορτής ήταν κατά πρώτον να αναδείξουμε και να διαθέσουμε τα τοπικά μας προϊόντα όπως είναι τα κάστανα, το τσίπουρο, το μέλι, τα ρόδια τα σύκα τα καρύδια κλπ. να στηρίξουμε τους παραγωγούς και κατά δεύτερο λόγο να διαφημίσουμε και να προβάλλουμε ότι καλό έχει η Ροδαυγή: τον ιστορικό ναό της Αγίας Παρασκευής, το λαογραφικό μουσείο, τα ήθη και τα έθιμα, τους ξενώνες, τις παραδοσιακές ταβέρνες, τα μονοπάτια και το φυσικό περιβάλλον και ότι καλό παρουσιάζει αυτός ο ευλογημένος τόπος.
Οι παραγωγοί μας δυστυχώς σήμερα είναι λίγοι, το χωριό μας γεράζει και ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων μειώνεται συνεχώς, αλλά και τα κάστανα είναι λιγότερα, απ΄ότι διαθέτει το γειτονικό μας χωριό, τα Πιστιανά. Στην εκδήλωση κάστανα και άλλα προϊόντα διαθέτουν μερικοί δικοί μας παραγωγοί και κάποιοι από άλλες ορεινές περιοχές του νομού.
Ξεκινήσαμε τη γιορτή με τους εθελοντές μας, με μεγάλη όρεξη, και ενθουσιασμό χωρίς άγχος, με οχτακόσια άτομα την πρώτη χρονιά και τα πρώτα χρόνια θελήσαμε να βάλλουμε μόνο κάστανα ψητά και βραστά, τα οποία μας προσέφεραν οι παραγωγοί μας, τσίπουρο ντόπιο από ζαμπέλα, τηγανίτες, χωρίς άλλα ποτά και κρέατα, εκτός από σουβλάκια και χωρίς είσοδο και με ένα σημαντικό ποσό στο ταμείο του Συλλόγου, από χορηγίες κλπ. Από τον δεύτερο χρόνο η γιορτή πήρε μεγάλη διαφήμιση, έγινε γνωστή ανά το πανελλήνιο και υπήρχε μεγάλη προσέλευση από χιλιάδες κόσμου με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν απαιτήσεις και να χρειαστεί να αλλάξουμε τις αρχικές μας θέσεις και να βάλουμε ψητά με ψήστες και ποτά διάφορα, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε αυτόν τον κόσμο. Από την αρχή δώσαμε πολιτιστική χροιά βάζοντας τους δικούς μας παραδοσιακούς μουσικούς εναλλάξ, με ένα ή δύο χορευτικά από μακριά, όχι για να γίνει πανηγύρι, αλλά για να γίνει αυτό το μεγάλο πολιτιστικό αντάμωμα στην καρδιά του φθινοπώρου με ένα παραδοσιακό γλέντι που αρέσει στον κόσμο. Αυτό ο Σύλλογος το εκμεταλλεύτηκε και με μια καλή οικονομική διαχείριση, έβαζε στο ταμείο πάνω από πέντε χιλιάδες Ευρώ κάθε φορά, τα οποία χρήματα ο Σύλλογος χρησιμοποιούσε για όλες τις εκδηλώσεις του χρόνου και κύρια για τις καλοκαιρινές, οι οποίες είχαν μόνο έξοδα, αλλά και για άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες, που είχαν να κάνουν και με το περιβάλλον και την ανάπτυξη του χωριού μας.
Προσωπικά, είμαι αντίθετος με την άποψη μερικών, ευτυχώς ολίγων, οι οποίοι λένε ότι η γιορτή κάστανου έχει γίνει ένα πανηγύρι. Μπορεί να έχει χρώμα πανηγυριού, επειδή έχει μουσική, χορευτικά, χορό και γλέντι με παράλληλο φαγοπότι, έχει όμως άλλο χαρακτήρα με τα προσφερόμενα είδη, από ότι έχει ένα κλασικό πανηγύρι που γιορτάζουμε έναν άγιο και ο κόσμος είναι πολύ λιγότερος. Εξ άλλου αυτό αρέσει σε όλους και ιδιαίτερα στους νέους και στα δικά μας παιδιά που φέρνουν φίλους από μακριά και καμαρώνουν γι΄αυτό που γίνεται στο χωριό μας και όλοι μαζί απολαμβάνουμε αυτό το μεγάλο πολιτιστικό αντάμωμα σ΄αυτή την μεγάλη πλατεία που δε την βρίσκεις πουθενά. Θα προσθέσω ακόμη ότι πριν από την Κυριακή επισκέπτονται σχολεία για περιβαλλοντική εκπαίδευση και περπάτημα, <<στο δρόμο του κάστανου>>, Παρασκευή και Σάββατο με μεγάλη συμμετοχή και ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Εμείς, στη Ροδαυγή τη γιορτή κάστανου την έχουμε στήσει πάρα πολύ καλά από την αρχή, σε σχέση με άλλες που γνωρίζω προσωπικά, γιατί τις έχω επισκεφθεί. Π.χ. στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας προσφέρουν μόνο κάστανα και μουσική για χορό, χωρίς τραπεζοκαθίσματα, σε μια μικρή πλατεία, με έξοδα του Δήμου, και ο κόσμος σκορπάει στις ταβέρνες του χωριού για φαγητό, που είναι αρκετές. Ο Σύλλογος δεν κερδίζει τίποτε οικονομικά και διαθέτει εθελοντές για την γιορτή.
Στην Μικρόπολη Δράμας προσφέρουν λίγα κάστανα και κάθεσαι να φας στην πλατεία με μουσική και σέρβις από τα καταστήματα, να πιείς επί πληρωμή και να διασκεδάσεις, χωρίς να υπάρχει είσοδος και χωρίς να εισπράττει ο Σύλλογος.
Στην Καστανιά Άρτας σου προσφέρουν λίγα κάστανα και τα υπόλοιπα (φαγητά και ποτά) τα πληρώνεις χωρίς να έχει έσοδα ο Σύλλογος, ο Δήμος δε βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Εμείς λοιπόν με οικονομική ενίσχυση τρία Ευρώ στην είσοδο, πως τα καταφέραμε, τα έσοδα να είναι ίσα με τα έξοδα την τελευταία χρονιά; Απορίας άξιον. Επίσης το γυάλινο ποτηράκι, <<σουβενίρ>>, στην είσοδο που είχαμε καθιερώσει και είναι πολύ ωραίο και αρέσει στον κόσμο ως αναμνηστικό, με πολύ λίγο κόστος. δεν μπήκε τελευταία, μα ούτε και κάτι άλλο. Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά και ας τα κουβεντιάσουμε. Όσοι είναι στην εξουσία πρέπει <<να έχουν αυτιά>> και να ακούνε, ιδιαίτερα αυτούς που έχουν εμπειρία και καλές ιδέες και μετά συλλογικά να αποφασίζουν.
Η δεύτερη μεγάλη πολυήμερη εκδήλωση είναι το ΡΟΔΟΦΕΓΓΑΡΟ του Αυγούστου. Εκδηλώσεις με φεστιβάλ χορευτικών ομάδων, λαϊκές βραδιές, εικαστικές, θεατρικές παραστάσεις, ημερίδες με θέματα υγείας και όχι μόνο, καραγκιόζης, κλόουν, αθλητικές δραστηριότητες, παιχνίδια και κυρίως εκδηλώσεις για τα παιδιά για να γνωρίζονται μεταξύ τους, να χαίρονται και να αγαπήσουν το χωριό μας.
Πέραν αυτών των μεγάλων εκδηλώσεων, καθ όλη τη διάρκεια του έτους πραγματοποιούνται πνευματικές – λαογραφικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις την Αποκριά, την πρωτομαγιά, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα κλπ. αλλά και άλλες δραστηριότητες.
Αυτός είναι ο πολιτισμός αγαπητοί μου συγχωριανοί, που έπρεπε να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, από την προσπάθεια κάποιων που έκαναν μεγάλο αγώνα για το Σύλλογο και το χωριό μας, αλλά στην έκτακτη Γεν. Συνέλευση της 9ης Μαρτίου μερικοί προσπάθησαν να σταματήσουν κάποιους για να μην αναφερθούν στα επιτεύγματα του Πολιτιστικού Συλλόγου, στην αδιάλειπτη κοινωνική και πολιτιστική προσφορά του τόπου μας, επιδιώκοντας δυστυχώς κλίμα έντασης και εσωστρέφειας. Ευτυχώς που αναφέρθηκε εύστοχα για όλα και για όλους, ο πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου μας Σταύρος Οικονόμου. Δυστυχώς η έκτακτη Γεν, Συνέλευση δεν τα έλυσε τα προβλήματα που προέκυψαν στο Δ.Σ. Απεναντίας το κλίμα αβεβαιότητας, εσωστρέφειας και έλλειψης εμπιστοσύνης συνεχίζει να υπάρχει στο Δ.Σ. και δόθηκε τροφή για συζήτηση και δυσμενή σχόλια όχι μόνο στους Ροδαυγιώτες, αλλά και παραπέρα, χάνοντας αυτό το κύρος και την αίγλη που είχε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ροδαυγής.
Τελειώνοντας αυτό το μικρό πολιτιστικό οδοιπορικό, θεωρώ πως είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε το συντομότερο δυνατόν, να πρυτανεύσει η λογική, και να επικρατήσει πνεύμα συνεργασίας και συνεννόησης για το καλό όλων μας και πρωτίστως για την πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού μας, όποιο Συμβούλιο και αν είναι αυτό, τόσο στο εγγύς όσο και στο απώτερο μέλλον. Να σεβαστούμε την ιστορία του Συλλόγου μας και να πράξουμε τα δέοντα, γιατί αλλιώς θα επέλθει μαρασμός στο χωριό μας. Πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι δύσκολο, αν αγαπάμε αυτόν τον τόπο, αρκεί να υπάρχει διάθεση προσφοράς, κοιτάζοντας πρώτα το εμείς και μετά το εγώ ο καθένας και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Το Δ.Σ. να αφουγκραστεί την αγωνία των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου και να ξεπεραστούν όποια προβλήματα οδήγησαν τον Σύλλογο σε αυτή την δυσχερή θέση. Εάν φυσικά υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, θα πρέπει να γίνει σύντομα ένα νέο ξεκίνημα.
Κλείνω αυτή την από ψυχής περισυλλογή και κατάθεση των απόψεων μου με ολοκληρωμένη τη φράση από τον τίτλο αυτού του κειμένου: <<Το όνειρό μου ήταν ένα και μοναδικό: Να γίνει η Ροδαυγή ένα μεγάλο πολιτισμικό κέντρο, με συνεχείς πολιτιστικές, λαογραφικές και πνευματικές εκδηλώσεις καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου, για συνεχή ανάπτυξη>>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου