Με του Σεφέρη το γλυκόλαλο σε προσαρμογή «Δεν μ' αφήνουν τα' αηδόνια εκεί πάνω να ησυχάσω», με του Κρυστάλλη τον Σταυραετό να φωλιάζει και να ατενίζει από πιο ψηλά, βρεθήκαμε σ' ένα ακόμη κάλεσμα ετήσιου ανταμώματος του σπουδαίου Συλλόγου της Ροδαυγής «Η Αγία Παρασκευή».
Μας ενημέρωσαν ότι ήταν το όγδοο. Ευχή μας να χιλιάσουν! Μια ανθρωποθάλασσα την Κυριακή 16 του Οκτώβρη τράβηξε για το Ρόδο της αυγής και το δείλι της..... απόλαυσης. Συνωμότησε ο χαρισματικός αυτός τόπος με της πανσελήνου τη χάρη και το υπέρλαμπρο φθινοπωρινό ηλιοστάσι να γίνει η μέρα αυτή του χρόνου μια χρωματική, μουσική, αρωματική, μεθυστική, χορταστική πανδαισία.
Επισκέπτες και Ροδαυγιώτες όλοι τελεστές σε μια μεγάλη πλατεία με απλωμένες γιορτινά όλες τις ντόπιες παραγωγές. Ιδιαίτερα τα κάστανα και τα τσίπουρα είχαν την τιμητική τους τόσο στο κάλεσμα, όσο και στο ημερολόγιο του χρόνου!
«Τρία καλά είναι στον ντουνιά», έπαιζε το μουσικό σχήμα, μόλις φθάσαμε για καλωσόρισμα κι όλα τα καλά κάτω από το επιβλητικό καμπαναριό αραδιασμένα.
Πλατάνια πανύψηλα, τα Τζουμέρκα και το Ξηροβούνι στο πλάνο, ορίζοντας με ανοικτή θέα, άπλετο φώς και χρώματα φθινοπωρινά, μυρωδιές από τηγανίτες, που ψήνονταν εκεί επιτόπου, ένα ποτηράκι τσίπουρο σε κάθε χέρι, χαμόγελα-πολλά χαμόγελα, κουβεντολόι, απλωμένα ρόδια με κοτσάνια και κάστανα με φούντες, εθελόντριες και εθελοντές του χωριού αέρινοι και ακαταπόνητοι, καρέκλες και τραπέζια και σκαλοπάτια όλα πιασμένα. Oσοι δεν βολεύτηκαν πουθενά, κάνανε χαλαρές γυροβολιές, ακροπατώντας σαν σε ταβάνι τα' ουρανού να παίρνουν από της λίμνης τη μαγεία!
Χορός τρανός και αδιατάρακτος, λεβέντικος, ζωντανός, πειθαρχημένος. Πότε μονός και πότε διπλός. Τα νιάτα στον κύκλο σχεδόν στο σύνολό τους να παίρνουν «τα πράγματα» από τους παλιούς. Ξέρει καλά ο Ηλίας Πλαστήρας απ' αυτά! Ξέρει ακόμη να παίρνει μαζί του και όσους δεν χορεύουν, είτε σιγοψιθυρίζοντας με συνεσταλμένα χείλη, είτε με της ψυχής τα προσωπικά αφανέρωτα βήματα.
Μπορεί να τελείωσαν νωρίς τα κάστανα-δώρο, γιατί ο κόσμος ήταν απροσδόκητα πολύς, όμως οι τηγανίτες και το τσίπουρο ήταν εκεί. Η ώρα περνούσε, μα όλοι στις θέσεις τους. Σε κάθε γύρισμα του ματιού και μια καινούργια καθηλωτική εικόνα. Δικαιολογημένα ξεγελιέται ο αισθητήρας του ανθρώπινου φακού και το μακριά το βλέπει κοντά, το λίγο το βλέπει πολύ και την προσδοκία την κάνει πλατύ χαμόγελο. Η μουσική κάποια στιγμή τράβηξε προς Αιγαιοπελαγίτικους ρυθμούς. Βεβαίως μια μουσική αγκαλιά όλη η Ελλάδα, αλλά ελπίζουμε και η Ηπειρώτικη μουσική να αρμενίζει και στης θάλασσας, τα μέρη.
Γλυκάθηκαν, λοιπόν, όσοι βρέθηκαν τη μέρα αυτή στη Ροδαυγή για τα καλά. Αυτές οι γιορτές σμίγουν το χθες με το σήμερα και το κάνουν το διαρκές παρόν της ζωής.
Χρήστο, Μαρουσιώ, Ντίνα κι οι άλλοι, σας ευχαριστούμε για το κάλεσμα, γιατί περάσαμε καλά και σας ευχόμαστε αυτά τα χαρούμενα πρόσωπα με την υψηλή προσφορά να τα διατηρείτε πάντα! Να παράγετε γνήσιο, ανεπιτήδευτο και αφτιασίδωτο πολιτισμό στους χαλεπούς καιρούς μας.
Μπράβο σας που κατακτήσατε το προνόμιο να ταξιδεύετε τους επισκέπτες σας ανάποδα στον χρόνο, υπηρετώντας παραδόσεις με ανθρωπιστικά στοιχεία διαχρονικότητας κι εμείς αμετανόητοι θιασώτες σας! Και του χρόνου!
Δημοσιεύθηκε στον Ταχυδρόμο Άρτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου