Μοσχοβόλησε από παραδοσιακές γεύσεις το προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Ροδαυγής!

      Σε μια ζεστή και νοσταλγική ατμόσφαιρα έγινε το Σάββατο 1 Αυγούστου στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Ροδαυγής η παρουσίαση του νέου βιβλίου της Παναγιώτας Π. Λάμπρη «Η μνήμη της γεύσης-Αρχέγονων Ηπειρωτικών εδεσμάτων συναγωγή». Τη συγγραφέα και...

το βιβλίο παρουσίασαν στο κοινό η Άννα Μπροφίδου, φιλόλογος, και η Ζαχαρένια Σταύρου, δασκάλα. Κείμενα διάβασε η συγγραφέας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδαυγής στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Το Ροδοφέγγαρο», οι οποίες επιχορηγούνται από τον Δήμο Αρταίων και συνεπικουρούνται από φορείς του χωριού.

      Την εκδήλωση χαιρέτησε ο πρόεδρος της Τ. Κ. Ροδαυγής Θεοφάνης Κίτσος και προλόγισε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδαυγής Χρήστος Σταύρου, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε: «Ως Πολιτιστικός Σύλλογος θεωρούμε χρέος να στηρίζουμε και να ενθαρρύνουμε τέτοιες αξιόλογες προσπάθειες συμπατριωτών μας […]. Για τη Ροδαυγή είναι τιμή να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι με μεράκι σαν την Παναγιώτα Λάμπρη και να γράφουν τέτοια βιβλία, γιατί έτσι διασώζονται στοιχεία της τοπικής μας παράδοσης και των τοπικών προϊόντων.     

      Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος για να μπορέσει η συγγραφέας να συγκεντρώσει αυτόν τον θησαυρό, να ερευνήσει, να ταξινομήσει, να καταγράψει παλιές ξεχασμένες συνταγές των γιαγιάδων μας, να μοιραστεί συναισθήματα και νοσταλγίες και να μας φέρει σε μια άλλη εποχή με γεύσεις και τραπεζώματα στην τάβλα και στον νταβά. Πιστεύω, όμως, η αγάπη και ο έρωτας για τον τόπο μας της έδωσαν δύναμη για να ολοκληρώσει αυτό το συγγραφικό έργο και να το έχουμε σήμερα μπροστά μας, το οποίο θα μείνει ως παρακαταθήκη για όλους μας και φυσικά για τους νεότερους.»   

      Η Άννα Μπροφίδου, παρουσίασε το βιογραφικό της συγγραφέως και τη δομή του βιβλίου και είπε μεταξύ άλλων: «Για τη συγγραφέα η μνήμη των ανθρώπων του μόχθου, συνοδεύει τη μνήμη της γεύσης της γεννώντας συνάμα δεσμούς με τον τόπο της, με τα πατρογονικά της. Ο κοινωνικός βίος από τη γέννηση ως τον θάνατο, οι εορταστικές εκδηλώσεις των Χριστουγέννων, της Λαμπρής,… συνδέονται άρρηκτα με τη γευστική αποτίμησή τους και τα χρώματα της πατρώας γης.

      Το στοιχείο της συμμετοχής, της προσφοράς εδεσμάτων, θυμίζει εναργώς και την Αρχαία Ελλάδα, καθώς οι Αρχαίοι συνόδευαν με φαγητό κάθε πτυχή του βίου τους, με τα λεγόμενα συμπόσια. […] πέρα από το στοιχείο της επικοινωνίας, ιδιαιτέρως σημαντικό υπήρξε το στοιχείο της «μύησης» στην Ηπειρώτικη κουζίνα  […] Η συγγραφέας σ’ αυτό το σημείο γίνεται περιγραφική εικονοποιώντας τον τρόπο βάσει του οποίου η νέα γυναίκα μυούνταν στην παραδοσιακή Ηπειρώτικη κουζίνα με μια μύχια επικοινωνία παρατηρώντας τις κινήσεις της μητέρας της. […]

      Η συγγραφέας λοιπόν ενθυμείται με βάση τη μνήμη της, τα παιδικά της χρόνια, τον πολυαγαπημένο τόπο που την ανέθρεψε, τα προσφιλή ως προς αυτήν πρόσωπα… μνήμες, μνήμες, μνήμες… φωνές αλλοτινές και αγαπημένες συνδεδεμένες πάντοτε με τις πατρώες γεύσεις του τόπου που ανασυνθέτει αυτή η μνήμη. Η βιωμένη φτώχια, η πλούσια Ηπειρώτικη παράδοση έχει γι’ αυτήν κάτι το γνήσιο, κάτι το συνειδητά ακέραιο.»

      Η Ζαχαρένια Σταύρου αναφέρθηκε «στη μαγνητική δύναμη της μνήμης και την προωθητική δύναμη της περιέργειας για μάθηση», ορμώμενη από την ιδιότητά της μίλησε για τη σημασία ένταξης θεμάτων σαν κι αυτά που πραγματεύεται το βιβλίο στη μαθησιακή διαδικασία και μεταξύ άλλων περιέγραψε το βιβλίο ως μια συνταγή  ως ακολούθως: «Υλικά: 1 κ. σ. Προφορική Ιστορία/ 2 κ. σ. Λαογραφία/ 2 κ. σ. Ιστορία γεύσης/ 100 γραμμάρια Κοινωνικών συναντήσεων/ 100 γραμμάρια Εορταστικών τελετουργιών/ 300 γραμμάρια Παροιμίες, αινίγματα και λογοπαίγνια/ Λίγες σκελίδες αρχαίων μαγειρικών πρακτικών/ Μια κίκαρη μεράκι και λίγη δόση πείνας.

       Εκτέλεση της συνταγής: Αναμειγνύουμε τις Κοινωνικές συναντήσεις με τις Εορταστικές περιόδους δημιουργώντας μία δόση χαράς. Τα υπόλοιπα υλικά τα αφήνουμε να ωριμάσουν για να ενδυναμώσουν τα μνημονικά τους χαρακτηριστικά στον απόηχο παραδοσιακών τραγουδιών και άλλων ήχων του φυσικού και οικογενειακού περιβάλλοντος.

       Προσοχή! Η συνταγή να εκτελεστεί με τον φυσικό, παραδοσιακό τρόπο και όχι υπό την επήρεια των γρήγορων ρυθμών και σύγχρονων τεχνικών.»

      Την εκδήλωση έκλεισε η συγγραφέας, η οποία ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης και αφιέρωσε τη βραδιά στους δασκάλους της στο Δημοτικό Σχολείο Ροδαυγής που της έμαθαν τα πρώτα γράμματα, καθώς και στον πρόσφατα θανόντα πατέρα της, τον οποίο χαρακτήρισε ως έναν από τους πιο σημαντικούς δασκάλους της ζωής της.