Του Ξενιτεμένου

Από τα Τραγούδια του Λαζάρου

Εισαγωγή
Καλώς σας εύρε ο Λάζαρος και φέτος και του χρόνου,
με τ’ άσπρα, με τα κόκκινα και με τα λουλουδάτα.
Σαν τω Βαγιώ και τη Λαμπρή, σαν πιο αγαπά η καρδιά;

Του ξενιτεμένου
Έχω πουλί στην ξενιτιά, δεν ξέρω που κουρνιάζει,
πολλά πααίνουν κι έρχονται, κανένα δεν ομοιάζει.
Παρακαλώ την ξενιτιά, την πόλη αγαπημένη (ή τιμημένη) ,
αυτόν τον νιο που σου ’στειλα, αυτό το παλικάρι,
να μην του δώκεις αρρωστιά, να μην του δώκεις χάλι.
Τα ξένα θέλουν φρόνιμα, θέλουν ταπεινοσύνη,
θέλουν ματάκια χαμηλά, να σκύβουν, να διαβαίνουν.
...........
Το  μάζεμα
Όσ’ άστρα σέρνει η ξαστεριά και κεραμίδια η πόλη ,
όσα χορτάρια από τη γης, μπουμπούκια από τα δέντρα,
κι όσα κεροσταλάματα απ’ τ’ Άγιο Μοναστήρι,
τόσα καλά να δώκ’ ο Θιος εδώ που τραγουδάμε.
Εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραΐσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνους πολλούς να ζήσει.

Τέλος
Λοιπόν καλώς σας ήβραμε και φέτος και του χρόνου.
Του χρόνου και τ’ αντίχρονου με ’γεία να σας βρούμε
Στου οίκου σας χαρούμενοι πάλι να τραγουδούμε.

---