‘’Καλώς σας εύρ’ ο Λάζαρος και φέτος και του χρόνου
με τ’ άσπρα με τα κόκκινα και με τα λουλουδάτα
σαν των Βαγιώ και τη Λαμπρή, σαν ποιο αγαπάει η καρδιά σου;‘’
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Λαογραφική ομάδα των κατοίκων της Ροδαυγής πλαισιωμένη από παιδιά, μεσήλικες, γέρους και γριές, στο χαγιάτι του ιστορικού Ναού της Αγ. Παρασκευής, τo βράδυ της Παρασκευής 10 του Απρίλη, παραμονή του Λαζάρου, τραγούδησε μερικά από τα 24 τραγούδια που τραγουδιόνταν παλαιότερα από τα παιδιά, τα οποία περνούσαν από όλα τα σπίτια του χωριού, με το στολισμένο καλάθι. Οι νοικοκυραίοι φρόντιζαν να είναι στα σπίτια τους εκείνη την ημέρα και περίμεναν με λαχτάρα τα παιδιά για να παραγγείλουν το τραγούδι της επιθυμίας τους, ενώ τα παιδιά έπρεπε να ξέρουν καλά όλα τα τραγούδια, γιατί αλλιώς δεν γίνονταν δεκτά και δεν θα τύχαιναν το κέρασμα της εποχής εκείνης, όπως αυγά, σύκα ξηρά, καρύδια, γλυκά, χρήματα κλπ.
Όλα τα τραγούδια είχαν τη σημασία τους, γιατί είχαν να κάνουν με τη ζωή και τις ασχολίες των κατοίκων. Ιδιαίτερη όμως βαρύτητα έδιναν στο τραγούδι του ξενιτεμένου, η παραγγελία του οποίου ήταν πολύ συχνή και αυτό επειδή πολλά σπίτια είχαν άνθρωπο στην ξενιτειά.
Όλα τα τραγούδια είχαν τη σημασία τους, γιατί είχαν να κάνουν με τη ζωή και τις ασχολίες των κατοίκων. Ιδιαίτερη όμως βαρύτητα έδιναν στο τραγούδι του ξενιτεμένου, η παραγγελία του οποίου ήταν πολύ συχνή και αυτό επειδή πολλά σπίτια είχαν άνθρωπο στην ξενιτειά.
‘’Παρακαλώ σε ξενιτειά με τα φαρμάκια πο ’χεις,
αυτόν τον νιό που σου’ στειλα, αυτό το παλικάρι
να μην του δώκεις αρρωστιά, να μην του δώκεις χάλι…’’
Η Λαογραφική ομάδα των απανταχού Ροδαυγιωτών, προσπαθεί να διατηρήσει το Πασχαλινό αυτό έθιμο, να κρατήσει ζωντανή την παράδοση, μεταδίδοντας τις μελωδίες των τραγουδιών αυτών στην ψυχή της νέας γενιάς, ιδιαίτερα σήμερα που οι ξέφρενοι ρυθμοί της ζωής έχουν απομακρύνει τους νέους από τις παραδόσεις και τις ρίζες τους με αποτέλεσμα να επέρχεται πολιτιστικός μαρασμός και αλλοτρίωση.
Την τελευταία δεκαετία έγινε μια προσπάθεια καταγραφής και αναβίωσης των τραγουδιών του Λαζάρου με τη βοήθεια φορέων και κάποιων που αγαπούν την παράδοση και κύρια του αείμνηστου Ροδαυγιώτη ιστορητή Κων/νου Διαμάντη, ώστε να μην χαθούν τα ακούσματα και οι μελωδίες των τραγουδιών αυτών με το πέρασμα του χρόνου.
Εξ ίσου σημαντικό έθιμο είναι και ΤΑ ΠΑΘΗ, που τραγουδιούνται πάλι στον ίδιο χώρο και ώρα 7 μ।μ. την Μ.Παρασκευή, με τη διαφορά ότι το καλάθι φέρει μαύρο μαντήλι και δάφνες.
Την τελευταία δεκαετία έγινε μια προσπάθεια καταγραφής και αναβίωσης των τραγουδιών του Λαζάρου με τη βοήθεια φορέων και κάποιων που αγαπούν την παράδοση και κύρια του αείμνηστου Ροδαυγιώτη ιστορητή Κων/νου Διαμάντη, ώστε να μην χαθούν τα ακούσματα και οι μελωδίες των τραγουδιών αυτών με το πέρασμα του χρόνου.
Εξ ίσου σημαντικό έθιμο είναι και ΤΑ ΠΑΘΗ, που τραγουδιούνται πάλι στον ίδιο χώρο και ώρα 7 μ।μ. την Μ.Παρασκευή, με τη διαφορά ότι το καλάθι φέρει μαύρο μαντήλι και δάφνες.
‘’Κάτω στα Ιερουσόλυμα και στου Ιησού τον τάφο
δέντρος εκεί δεν φύτρωνε και δέντρος εφυτρώθη,
το δέντρο ήταν ο Χριστός και η ρίζα η Παναγία
και αυτά τα ριζοκλώναρα ήταν οι Αποστόλοι…’’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου